Steeds vaker willen basisartsen in de huisartsenpraktijk aan de slag om ervaring op te doen voordat ze in opleiding gaan tot huisarts en om te proeven aan de sfeer in een praktijk. Maar wat doe je als ANIOS in de huisartsenpraktijk en waarmee verschilt het bijvoorbeeld met de tweede lijn? Wij spraken TalentCare ANIOS Simone Verkleij (29 jaar) over haar werkplek binnen de huisartsgeneeskunde. “Inmiddels zit mijn half jaar erop en ik kijk er met veel plezier op terug.”
Na haar opleiding heeft Simone een jaar klinische ervaring opgedaan in het ziekenhuis op de afdeling geriatrie. Dat vond ze een fijne plek om te starten als basisarts, die haar een goede basis heeft gegeven. Toch was ze ook nieuwsgierig naar de eerste lijn en wilde ze aan de slag met haar persoonlijke ontwikkeling. Zo is bij TalentCare terecht gekomen en in een huisartsenpraktijk aan de slag gegaan. Tijdens de kennismaking werd al direct duidelijk dat het om innovatieve huisartsenpraktijk ging. ‘Dit is de kamer van de cardioloog en verderop zit de KNO-arts’. Om de lijntjes met de tweede lijn kort te houden, hebben ze een samenwerking met verschillende specialisten geïnitieerd, die om de paar weken een dag in de huisartsenpraktijk patiënten zien. Daardoor hoeven patiënten voor bijvoorbeeld een ECG, echo cor of fietstest niet naar het ziekenhuis.”
Ik ben degene die wordt benaderd voor overleg
De plekken voor basisarts in de huisartsenpraktijk zijn schaars, daarom geeft Simone graag een inkijkje in haar werkdag bij de huisarts. “Eigenlijk zijn je dagen zoals die van de huisartsen. Ik had een eigen spreekuur met extra tijd zodat ik een van de huisartsen supervisie kon vragen. Tussendoor deed ik telefonische consulten, moesten herhaalrecepten worden beoordeeld (soms moet je iemand op je spreekuur uitnodigen om het gesprek aan te gaan over langdurig gebruik van pijnstillers of rustgevende middelen), het postvak met uitslagen en brieven moest worden verwerkt en visite gereden. Verder kwamen de doktersassistentes en verpleegkundig specialist geregeld mijn kamer binnenlopen met vragen. Dat was wel een realisatiemomentje van de groei die ik de afgelopen anderhalf jaar heb doorgemaakt, want inmiddels ben ik zelf degene die wordt benaderd voor overleg.”
Het vakgebied is volgens Simone in meerdere opzichten heel divers. “Naast dat de patiëntenpopulatie reikt van jong tot oud en van niet ziek tot ziek, is ook de pathologie uiteenlopend (ondanks dat de dermatoscoop en otoscoop inmiddels heel vertrouwd zijn). Zo bleek mijn eerste patiënt met hoofdpijn onderliggend een papilloma te hebben die tegen de nervus trigeminus drukte. Verder ben je met verschillende facetten van zorgverlening bezig, namelijk diagnostiek, behandeling, preventie en begeleiding. Hoewel je voornamelijk beschouwend bezig bent, kun je ook verrichtingen doen. Ondanks dat je weet dat je elke dag spreekuur draait, verloopt het zelden volgens planning en is geen dag hetzelfde.
Wat me positief verrast heeft, is dat je naast een behandelrelatie ook echt een vertrouwensband met patiënten kunt opbouwen. Als huisarts ben je het eerste aanspreekpunt in de zorgketen. Door goed naar de persoon achter de vraag te luisteren, kan je zoveel voor mensen betekenen. Hoe snel patiënten op je kunnen gaan rekenen, bleek toen een dame op leeftijd, bij wie ik op huisbezoek was geweest, aan me vroeg: ‘Ben jij vanaf nu mijn vaste huisarts? Dat zou ik fijn vinden’. Dat geeft een goed gevoel. De keerzijde van het eerste aanspreekpunt zijn, is dat patiënten veeleisend kunnen zijn en soms proberen je probleemeigenaar te maken. Dat is iets waar je mee moet leren omgaan.”
Verschillen met het ziekenhuis
Simone heeft haar eerste ervaringen in de eerste lijn dus als heel positief ervaren. Ze ziet ook duidelijke verschillende met het ziekenhuis. “Het grootste verschil met de tweede lijn vind ik dat je meer invloed hebt op je eigen agenda. Je bent flexibeler en wordt minder geleefd door overdrachten, visites en besprekingen. Daarnaast zijn de lijntjes in een huisartsenpraktijk veel korter, waardoor je makkelijker dingen gedaan krijgt. Bovendien is er ruimte om dingen naar je toe te trekken die je leuk vindt om te doen naast het spreekuur. En de ‘ons kent ons’ cultuur in een kleinschalige zorgomgeving bevalt me goed. Al ben ik ook nog steeds gefascineerd door de kennis en kunde waarover het ziekenhuis beschikt. Het heeft beide zijn eigen charme. Uiteindelijk gaat het om waar jij het beste tussen past en tot je recht komt!”
Lees ook het verhaal van Annemiek
Denk jij erover na om huisarts worden? Maar voordat je in opleiding gaat eerst werkervaring opdoen in verschillende vakgebieden in de eerste lijn én werken aan jouw persoonlijke ontwikkeling? Lees dan ook het verhaal van Annemiek Tatje, zij ging na haar tijd bij TalentCare in opleiding tot huisarts.
