Het verbeterinitiatief van Floor Minkels

Wat als jij een nieuw land binnenkomt en jouw titel ‘dokter’ verliest? Floor Minkels (27) is werkzaam binnen de ouderengeneeskunde en zal binnenkort starten met de opleiding tot huisarts. Tijdens haar tijd bij ouderengeneeskunde heeft zij zich ontfermd over een Afghaanse arts die zijn BIG-registratie moest behalen om weer de titel ‘dokter’ te mogen dragen. Floor vertelt over haar ervaring als begeleider.

“Er komt een Afghaanse arts bij ons werken, wie wil hem ondersteunen en begeleiden zodat hij zijn BIG-registratie kan behalen?” Deze vraag werd ruim een half jaar geleden gesteld in ons artsenoverleg binnen de verpleeghuisorganisatie waar ik werkzaam ben. Niet wetende wat dit precies inhield en zou gaan betekenen, bood ik me aan als vaste begeleider. Ik heb het namelijk altijd leuk gevonden om studenten en coassistenten te begeleiden, waardoor ik dacht dat dit wel bij mij zou passen.

Het bleek een bijzonder en leerzaam traject te worden, voor zowel mijn Afghaanse collega als mijzelf. Graag deel ik mijn ervaringen met jullie, en wie weet dat je hier in de toekomst zelf ook nog iets aan hebt.

“Gaandeweg kwam dan ook het besef bij mij, dat de start van deze jonge dokter zo veel zwaarder en ingewikkelder was dan mijn eigen start.”

Een valse start

Noodgedwongen door de (politieke) situatie is een aantal jaar geleden een net afgestudeerde Afghaanse arts naar Nederland gekomen. Hij liet niet alleen zijn familie, vrienden en kennissen achter, maar ook zijn titel ‘dokter’ waar hij al die jaren in zijn thuisland zo ontzettend hard voor had gewerkt.

Bij aankomst in Nederland is zijn diploma namelijk niet meer geldig en dient hij alhier een uitgebreid proces te doorlopen om zijn BIG-registratie te behalen en zichzelf ook in Nederland ‘dokter’ te mogen noemen. Zou jij het je kunnen voorstellen, dat je na 6 jaar hard werken en ploeteren tijdens je studie, je
vervolgens jouw dokterstitel weer kwijt bent? Pfoe wat een valse start…

“De weg naar de herregistratie is ingewikkeld en niet zomaar doorlopen”

Gaandeweg kwam dan ook het besef bij mij, dat de start van deze jonge dokter zo veel zwaarder en ingewikkelder was dan mijn eigen start. Ik kan me nog goed herinneren hoe spannend ik het vond om de stap van coassistent naar arts-assistent te zetten, maar ik bevond me in een voor mij veilige en bekende omgeving. Ik kon namelijk blijven op de plek waar ik mijn semi-stage/senior coschap had gedaan, zoals dat bij velen van ons gebeurt, waardoor er behoudens verschuiving van verantwoordelijkheden niet veel verandert. Wat een luxe… Deze jonge arts kwam namelijk terecht in een volledig onbekende wereld, waarin hij naast het zorgsysteem, ook de taal, cultuur en gebruiken niet kende.

De weg naar de herregistratie

De weg naar de herregistratie is ingewikkeld en niet zomaar doorlopen. Diverse toetsen, waaronder een kennistoets, vaardigheden toets en ivgt toets (voortgangstoets) moeten worden afgelegd door buitenlandse artsen om hier hun BIG-registratie te behalen. De kennis en voorbereiding die gevraagd worden voor deze toetsen is groot.

Om een specifiek voorbeeld te geven: de vaardigheden toets bestaat uit een carrousel met simulatiepatiënten, waarin op één dag 10 patiënten voorbij komen die je vanaf de anamnese tot en met het beleid volledig in kaart moet brengen. Dit komt neer op een toetsduur van een volledige werkdag! Toch wel wat anders dan mijn eigen klinische vaardigheden examen, waarin ik na het beoordelen van 3 patiënten in andderhalf uur tijd klaar was.

Wat leerzaam en mooi om te ervaren was, is dat ik merkte dat er vanuit verschillende instanties/organisaties hulp aan deze groep jonge artsen wordt geboden t.b.v. van het halen van hun registratie. Zo worden er webinars georganiseerd en zijn er oefendagen t.a.v. de carrousel met simulatiepatiënten.

Er zijn namelijk veel meer buitenlandse artsen die zich in een vergelijkbare situatie bevinden in ons land, en hier is dus wel degelijk aandacht voor. Ook waren er veel betrokken collega’s op de werkvloer, die ook regelmatig met deze jonge arts gingen samenzitten om hem dingen uit te leggen en hem wegwijs te maken. Ik heb de begeleiding dan ook zeker niet alleen gedaan.

Meer dan begeleiden naar de herregistratie

Naast het klaarstomen/begeleiden van mijn collega arts naar de toetsen en herregistratie toe, heb ik ook zeker ervaren dat het belangrijk was om buiten deze domeinen begeleiding te bieden. Zo hebben we geoefend en gewerkt aan zijn Nederlandse taal, doordat ik o.a. nog een lange tijd zijn rapportages in het dossier heb nagekeken en heb beoordeeld op spelling.

Ook heb ik gezien dat het spreken van de taal een drempel kon vormen om tot patiëntencontact te komen. En dan niet vanwege gebrekkig Nederlands, deze jonge arts beheerste de Nederlandse taal al erg goed toen hij bij ons kwam, maar wel vanwege de onzekerheid die gepaard kan gaan bij iemand die een taal moet gaan spreken, welke niet zijn moedertaal is.

Daarnaast hebben we gesprekken gevoerd over de culturele verschillen tussen onze landen, zoals onder andere tradities rondom trouwen/het huwelijk. Dit heeft mij zowel als dokter, maar vooral ook als mens, weer nieuwe inzichten gegeven die ik bij mijn patiëntengroep van buitenlandse afkomst ook kan inzetten.

Geslaagd?

Of mijn collega arts zijn artsenexamen heeft gehaald? Daar heeft hij zo’n minimaal 6 weken in spanning op moeten afwachten, maar… het is gelukt! Met een eindoordeel van ‘3 maanden onder supervisie werken’, zal hij na deze periode dan officieel zijn BIG-registratie in Nederland ontvangen en kan hij ook hier de titel ‘dokter’ uitdragen.

Verbeterinitiatieven bij TalentCare?

Alle artsen en verpleegkundigen van TalentCare werken aan praktische, kleinschalige verbeterinitiatieven. Daarmee zorgen ze voor duurzame veranderingen op hun werkplek. Met meer tijd en ruimte voor waar het écht om gaat: zorg met persoonlijke aandacht.