Het spiekbriefje dat ze in het begin gebruikte om een gesprek in te gaan? Ze weet niet eens meer waar het gebleven is. Nu ze met meer zekerheid haar rol invult, kijkt ggz-verpleegkundige Hendrike Ponstein (22) beter naar wat cliënten nodig hebben. “Er zit nu een zelfverzekerde verpleegkundige tegenover je.”

“Na mijn afstuderen heb ik lang nagedacht over waar mijn interesses lagen. Dat is één van de redenen waarom ik in september 2021 bij TalentCare ben gestart. Zij boden mij de kans om met veel verschillende doelgroepen in aanraking te komen. Maar ook het persoonlijk onderwijs en de ontwikkelgesprekken bij TalentCare spraken me enorm aan. Vooral omdat ik nog behoorlijk onzeker was in mijn werk. Daar wilde ik graag verandering in brengen.

“Als ik dít aandurf, durf ik ook andere dingen te doen”

Op mijn eerste werkplek ging ik met asielzoekers aan het werk. Een enorme uitdaging vanwege de cultuurverschillen en taalbarrières. Maar ik kon al snel de knop omzetten: ‘Als ik dít aandurf, durf ik ook andere dingen te doen’. Dat was belangrijk voor mijn zelfvertrouwen.

Op die werkplek kreeg ik ook te maken met cliënten met psychiatrische klachten. Soms belden zij me in paniek op. Dat vond ik de mooiste casussen. Dit heb ik besproken met mijn manager bij TalentCare. Samen besloten we toen dat mijn volgende werkplek in de psychiatrie zou zijn. Alles liep dus mooi in elkaar over.”

Onduidelijkheid

“Bij mijn nieuwe werkplek bestond de functie van verpleegkundige nog niet. Daarom wist niemand nog hoe ik goed ingezet kon worden, terwijl ik natuurlijk niet voor niets was binnengehaald. ‘Ga maar doen wat je leuk vindt en zinnig acht’, zeiden ze. Maar zonder ervaring in deze sector is het lastig om zelf te bepalen waar je meerwaarde zit. Daardoor ging ik regelmatig over mijn grenzen heen en stak ook mijn onzekerheid de kop weer op.

Natuurlijk kreeg ik hulp van mijn collega’s, maar door de hoge werkdruk en de lange wachtlijsten was dat niet altijd mogelijk. Ook de psychologen en psychiaters wisten niet altijd wat ik voor ze kon betekenen. Ik moest dus vooral zelf een weg vinden. Dat bleef moeilijk.”

Grenzen stellen

“Toen organiseerde TalentCare een persoonlijk leiderschapsweekend voor ons als eigen zorgmedewerkers. Daar besefte ik pas dat ik eigenlijk al veel had bereikt op mijn werkplekken. Mijn ontwikkeling ging sneller dan ikzelf dacht. Wel was het tijd om duidelijker mijn grenzen te gaan stellen. En ik moest echt aan een plan werken om mijn rol als ggz-verpleegkundige binnen de psychiatrische instelling waar ik zat duidelijker te krijgen.

“Ik ben in gesprek gegaan met mijn teamleiders”

Daarbij kreeg ik hulp van mijn manager bij TalentCare, Emma. Ook heeft Emma mij ondersteund bij het bepalen van mijn grenzen. Vervolgens ben ik in gesprek gegaan met mijn teamleiders. Op basis van mijn plan hebben we gezocht naar de beste manier om mijn kwaliteiten te benutten. En we hebben samen bepaald wat wel en niet tot mijn taken behoorde, zodat dit voor iedereen duidelijk was. Als iemand over mijn grenzen heenging, zou ik mij daarover uitspreken.”

Nieuwe uitdagingen

“Die gesprekken zorgden ervoor dat ik mijn zelfvertrouwen terugwon. Bovendien kon ik daardoor mijn functie écht zelf vormgeven. Ik creëerde bijvoorbeeld ruimte voor de praktische ondersteuning van cliënten. Daarin gaf ik veel aandacht aan de basis van mentale gezondheid: goed slapen, voldoende beweging en gezond eten. Daar heeft een psycholoog minder oog voor tijdens een behandeling.

Ook durfde ik mijn grenzen weer te verleggen. Een voorbeeld daarvan is de groepstherapie die ik heb verzorgd. Normaal gesproken werd ik heel zenuwachtig voor een groep, maar deze therapie gaf ik samen met een collega. Dat ging vanaf het begin af aan erg goed.”

Doelen halen

“Dat ik minder onzeker werd, heeft ook geholpen om mijn persoonlijke doelen te behalen. Ik wilde na negen maanden bij deze zorginstelling terugkijken op een werkplek waar ik alles uit had gehaald. Dat is zeker gelukt.

Ik voer nu heel anders een gesprek met cliënten dan aan het begin. Toen werkte ik nog strak volgens de protocollen en met een spiekbriefje. Inmiddels kijk ik veel beter naar wat de cliënt nodig heeft. Ook collega’s zagen mijn ontwikkeling. Het werd ook makkelijker voor ze om mijn hulp te vragen. Aan het einde van de werkzaamheden op mijn werkplek kreeg ik dan ook een mooi compliment: voor iemand die nieuw was in dit vakgebied, maakte ik inmiddels een heel ervaren indruk.”

Toekomst

“Deze ontwikkeling neem ik natuurlijk mee naar een volgende werkplek in de psychiatrie. En misschien wil ik ook de opleiding tot sociaal-psychiatrisch verpleegkundige gaan volgen. Om meer kennis op te doen en meer behandelgericht te kunnen werken. Dat lijkt me heel interessant.

Maar voordat ik die stap zet, wil ik eerst nog meer zien van de psychiatrie. Die tip kreeg ik ook van mensen om mij heen. De psychiatrie kent veel facetten en door meer ervaring op te doen, krijg ik een completer beeld. Maar welke kant ik in de toekomst ook opga, één ding is zeker: er zit voortaan een meer zelfverzekerde verpleegkundige tegenover je!”

Meer weten over werken én ontwikkelen bij TalentCare?

Voor hbo-verpleegkundigen bieden wij het Care4Life ontwikkelprogramma aan waarbij jouw groei centraal staat. Want betere zorg begint bij jezelf!