Basisarts Varinder Singh (37) moest een hoop ballen in de lucht houden toen hij nog in het ziekenhuis werkte. De combinatie van de onregelmatige diensten en zijn samengestelde gezin met vijf kinderen gaf hem veel stress. Dankzij TalentCare kwam hij in de ouderenzorg terecht en kiest hij voor een opleiding tot arts ouderengeneeskunde. Nu is hij weer verliefd op zijn vak.

“Een paar maanden geleden had ik mijn eerste patiënt met een beroerte. De verzorger in het verpleeghuis waar ik werk, belde me op. Meteen ging ik ernaar toe. Als vanzelf liep ik alle diagnostiek-opties af: maken we een CT-scan, geef ik bloedverdunners? Wat kon ik het beste doen?

Totdat tot me doordrong: een ziekenhuisbezoek is nu misschien helemaal niet het beste voor deze patiënt. Hij was op leeftijd en had dementie. Zou de behandeling de kwaliteit van zijn leven verbeteren? 

Al die behandelopties dreunde ik ook maar op omdat ik dat had geleerd op mijn opleiding. Ik besefte toen opeens: in het verpleeghuis gaat het echt om menselijkheid. Die manier van werken past heel goed bij me. Ik had voor de goede richting gekozen.” 

Alles gericht op specialisatie

“Ooit had ik een andere droom: ik wilde altijd anesthesist worden in het ziekenhuis. Ik was met mijn 31 jaar al wat ouder toen ik als basisarts afstudeerde. Omdat ik tot mijn tiende in Engeland heb gewoond, liep ik wat achter in het Nederlandse onderwijs. Maar ik functioneerde goed en alle seinen stonden op groen om me te gaan specialiseren.

“Ik vond het een opluchting te horen dat er zo veel mogelijkheden waren als arts”

Al gauw kwam ik erachter dat het ziekenhuis niets voor mij was. Ik was net vader geworden van een zoontje, kreeg later twee dochters en twee stiefzoontjes erbij. Oftewel: veel ballen om in de lucht te houden. In combinatie met de onregelmatige diensten was het gewoon niet te doen. Thuis was ik afwezig en vinkte ik in mijn hoofd de werkdag af. Had ik dit gedaan? En dat? Dat was vermoeiend voor mezelf en voor mijn gezin. Ik wilde rust.” 

Goed startpunt

“Ik bedacht dat ik huisarts wilde worden; dat leek me beter te combineren met het gezinsleven. Omdat een grote populatie bij de huisarts uit ouderen bestaat, leek de ouderengeneeskunde me een goed startpunt. Toen ik via Google naar meer informatie zocht, sprong TalentCare gelijk in het oog. Ik was meteen enthousiast over hun persoonlijke aanpak. 

Ik hoorde tijdens het kennismakingsgesprek bij TalentCare over allerlei functies als arts buiten het ziekenhuis; daar wist ik maar weinig vanaf. Bijvoorbeeld dat je arts ouderengeneeskunde kunt worden, of arts verstandelijk gehandicapten. Ik vond het een opluchting te horen dat er zo veel mogelijkheden waren.”

Grenzen beter bewaken

“Ook was ik enthousiast over de aandacht voor persoonlijke ontwikkeling bij TalentCare. Het medische gedeelte van het vak heb je op een gegeven moment wel onder de knie. Ik wilde juist beter worden in de zaken daaromheen. Planning bijvoorbeeld; daar ben ik bepaald geen kei in. Of snel ‘ja’ zeggen en te veel hooi op mijn vork nemen. Daar loop ik al jaren tegenaan. 

Uiteindelijk was mijn eerste werkplek in een verpleeghuis in het dorp Maurik. Daar ben ik weer verliefd geworden op het artsenvak. De manier van werken hier spreekt me meer aan dan in het ziekenhuis. Daarnaast kijk ik samen met mijn coach, die ik aangeboden krijg via mijn ontwikkeltraject bij TalentCare, hoe ik mijn grenzen beter kan bewaken.” 

Woensdag papadag 

“Ook sluit mijn werk nu veel beter aan op mijn gezinsleven. Geen onregelmatige diensten meer, ik werk nu 32 uur in de week, gewoon van 9 tot 5. Mijn kinderen – de jongste is bijna drie, de oudste ondertussen twaalf – weten dat woensdag papadag is. In het weekend heb ik genoeg energie om te knutselen of een spelletje met ze te spelen. 

In het ziekenhuis zei ik altijd ja, als iemand me vroeg een weekenddienst over te nemen. Ook al offerde ik daarvoor een vrij weekend met mijn kinderen op. Ik dacht dat het zo hoorde. Nu weet ik: een ‘nee’ wordt best geaccepteerd als je wat context geeft over je sociale situatie. Dus wees collegiaal, maar cijfer jezelf niet weg. Jij bent ook belangrijk.

Het was jammer om mijn droom als anesthesist te laten varen. Ik vind het nog steeds een prachtige richting. Maar de opluchting die ik nu ervaar is groter. Nu zie ik weer perspectief voor de toekomst.” 

Lees ook het verhaal van Laura

Laura van Zijtveld is onlangs begonnen aan haar Persoonlijk Leiderschap traject bij TalentCare. Zij vertelt over haar twijfels en de zoektocht naar de werkplek die écht bij haar past. “Na een gesprek raakte ik geïnteresseerd over de mogelijkheid om werkervaring in de eerste lijn op te doen en dit te kunnen combineren met mijn persoonlijke ontwikkeling.”