Afgestudeerd als basisarts en nu? Een vraag die mij, Anouk Steennis (27 jaar), ANIOS bij TalentCare, steeds meer bezighield. Na mijn afstuderen had ik namelijk nog geen idee wat ik nu écht wilde. Ik wist in ieder geval wat ik niet wilde: werken in het ziekenhuis. Daarnaast voelde ik mij nog erg onzeker vanuit de overgang van co-assistent naar ANIOS, dus ik wilde graag goede begeleiding hierbij. Durf ik wel de beslissingen te nemen en zou ik de juiste keuzes maken als arts? Een vraagstuk waar ik wel wat ondersteuning bij kon gebruiken. Toen ik TalentCare tegenkwam was ik gelijk enthousiast over de mogelijkheden voor (persoonlijke) ontwikkeling en de mogelijkheid om een aantal vakgebieden uit te proberen binnen één baan.
De GGD tijdens de corona epidemie
Ik begon bij de GGD infectieziektebestrijding, in eerste instantie binnen de corona-organisatie en later ook binnen algemene infectieziektebestrijding. Het fijne van de GGD is dat ze mij echt heel erg goed hebben ingewerkt. Ze namen uitgebreid de tijd voor mij als beginnend ANIOS om een goede start te maken. Tijdens deze uitgebreide inwerkperiode liep ik in korte tijd met alle onderdelen van de corona-organisatie mee, zodat ik wist waar ik uiteindelijk als arts de medische beslissingen over zou moeten nemen. De supervisors waren erg betrokken en bijna altijd beschikbaar, waardoor er veel ruimte was voor overleg.
Het meest uitdagende binnen de GGD vond ik dat er geen knip en klaar antwoord is op veel casuïstiek. Dat maakt dat het belangrijk is om je keuze te beargumenteren en ook durven te kiezen op basis van je gevoel in bepaalde situaties. In eerste instantie vond ik dit spannend, maar al snel merkte ik dat ik hierdoor juist mijn angst om het fout te doen beter kon loslaten.
Ik mocht steeds meer doen
Na een paar maanden namen de corona werkzaamheden af en werden mijn werkzaamheden uitgebreid naar reizigersspreekuren en algemene infectieziektebestrijding. Tijdens de spreekuren geven verpleegkundigen op basis van richtlijnen adviezen rondom vaccinaties, en eventuele benodigde medicatie, voor de reis. Als arts denk je met name mee als mensen een medische voorgeschiedenis hebben of medicatie gebruiken die effect kunnen hebben op de vaccinaties of de adviezen voor de reis.
Binnen de algemene infectieziektebestrijding worden adviezen gegeven ten aanzien van de meldingsplichtige ziekten. Denk hierbij aan bepaalde darminfecties, legionella, kinderziektes waar tegen gevaccineerd wordt en (kleine) uitbraken binnen zorginstellingen of kinderdagopvang. Verpleegkundigen doen hierbij waar nodig bron- en contactonderzoek, waarna ik samen met hen besprak welke adviezen, maatregelen en eventuele testen nodig zijn om verspreiding van de ziekte tegen te gaan, gebaseerd op richtlijnen. Tegelijk met mijn start bij deze afdeling startten er ook drie nieuwe verpleegkundigen en hoewel het soms uitdagend kon zijn dat zij ook nog niet van de hoed en de rand wisten, was het erg leuk om van en met elkaar te leren. Het is heel bijzonder om nu terug te kijken op het afgelopen jaar en de routine die we met elkaar in de casuïstiek hebben ontwikkeld.
Ik vond het wel lastig dat je als arts voornamelijk de moeilijke gesprekken met cliënten moest voeren als iemand niet tevreden is of risico’s neemt door onze adviezen niet op te volgen, omdat ik het idee had dat ik dit niet goed kon. Toch merkte ik juist dat ik na zo’n gesprek vaak veel voldoening voelde en dat collega’s vonden dat ik het juist wel heel goed deed. Hierdoor groeide mijn zelfvertrouwen en vond ik deze gesprekken op den duur steeds minder erg om te doen.
Leerdoelen bijstellen
Toen ik een aantal weken aan de slag was, merkte ik dat ik grote stappen had gezet op het vlak van zelfvertrouwen en eraan gewend was geraakt dat de verpleegkundigen en cliënten veel vertrouwen hadden in mijn adviezen. In overleg met mijn manager zorgverleners van TalentCare, mijn supervisor en manager op de werkplek ben ik toen op zoek gegaan naar nieuwe uitdagingen om mij als arts verder te kunnen ontwikkelen.
We zijn er toen op uitgekomen dat ik mij met meer aandachtsgebieden zou bezig houden, waarbij ik bijvoorbeeld medisch aanspreekpunt was in de organisatie van de vaccinatie- en testlocaties voor corona. Ik werd onder andere om advies gevraagd of bepaalde wijzigingen ten behoeve van efficiëntie medisch gezien veilig waren. Ook heb ik hierin de grenzen van mijn comfortzone opgezocht door trainingen te geven aan collega’s binnen de vaccinatie straten, bijvoorbeeld over de baarmoederhalskanker vaccinaties toen daarvoor een inhaalcampagne bij de corona-organisatie werd belegd.
Daarnaast was ik betrokken bij projecten, om onder andere mijn vaardigheden in plannen en het op papier zetten van werkafspraken te verbeteren. Een van de projecten waar ik bij betrokken raakte, had ook als belangrijk doel om het netwerk van verschillende zorgverleners binnen de regio te versterken. En hoewel dit niet mijn favoriete onderdeel van het werk als GGD-arts is, vond ik het wel heel interessant om te doen.
En nu?
Ik vond werken bij de GGD super leuk, maar het was wel een werkplek met weinig patiëntcontact. Ik wil nu graag een plek ervaren waarbij ik dat iets meer heb, dus kies ik voor de verzekeringsgeneeskunde. Vanuit mijn ervaringen bij de GGD heb ik gemerkt dat een goede inwerkperiode voor mij heel belangrijk is geweest. Juist ook om zo steviger in mijn schoenen te staan en mijn verantwoordelijkheid als arts te kunnen dragen. Dit neem ik mee in mijn volgende werkplek en in de rest van mijn artsen carrière.
