Nhi Huynh heeft in 2023 haar geneeskunde diploma behaald. Tijdens haar studie heeft ze niet alleen medisch inhoudelijk veel geleerd, maar ook over wat zij in haar werk belangrijk vindt en waar zij energie van krijgt. Deze inzichten deelt zij graag met ons!
“Voordat ik aan mijn coschappen begon, dacht ik later in het ziekenhuis te gaan werken. Naarmate de studie vorderde merkte ik dat deze gedachte steeds meer verdween. De beschouwende specialismen spraken mij nog altijd aan vanwege de uitdagende verdieping en diversiteit aan ziektebeelden. Daarbij had ik niet zozeer één specialisme dat er voor mij uitsprong. Alles vond ik wel interessant en was het voor mij hoe breder, hoe beter. Maar toch had ik het gevoel dat iets ontbrak. Totdat ik in mijn vijfde en zesde jaar mijn coschappen bij de huisartsgeneeskunde en verstandelijk gehandicapten (VG) liep, werd het plaatje ineens compleet: langdurig patiëntencontact en het dicht bij de patiënt staan. Oog hebben voor het totaalbeeld van iemand.
Ja, mensen komen geregeld met een klacht en vraag naar een oorzaak maar doorgaans is de hulpvraag vaak breder. Wat voor gevolgen heeft deze klacht voor de patiënt? Onderliggend kan er een angst zijn om bepaalde dingen bijvoorbeeld niet meer te kunnen. Wat maakt dat iemand met deze klacht nu komt? Vragen die in het ziekenhuis niet altijd vanzelfsprekend waren om te stellen. Of de hele andere kant, als er niet zozeer klachten zijn maar vooral wordt gekeken naar de kwaliteit van leven en wat daarin de wensen en behoeften van iemand zijn. Bij de VG draaiden de gesprekken vooral om het functioneren en hoe wij als zorgverleners daarin kunnen bijdragen. Binnen de eerste lijn ervaar ik meer naast de patiënt te staan en samen te werken naar wat iemand wil.
“Ik geloof sterk dat je een betere vertrouwensrelatie met een patiënt kan bouwen als je verder kijkt dan alleen de klachten”
Binnen de geneeskundeopleiding word je voornamelijk opgeleid binnen het ziekenhuis en is diagnosticeren en behandelen vaak de geschreven regel. Maar hierbij wordt de mens achter de patiënt soms vergeten: je bent in veel gevallen de zoveelste patiënt van de dag. Het vluchtige contact en de afstandelijkheid maakte dat ik veel minder voldoening haalde uit de gesprekken die ik voerde in het ziekenhuis. Ik geloof sterk dat je een betere vertrouwensrelatie met een patiënt kan bouwen als we allemaal verder zouden kijken dan alleen de klachten.
Werk-privé balans
Een goede werk-privé balans is voor steeds meer mensen belangrijk. Tijdens de coschappen werd ik geconfronteerd met de hoge werkdruk en lange werktijden in het ziekenhuis. Ik zag collega-artsen regelmatig overwerken of pauzes overslaan. In het begin schrok ik hiervan, maar na een tijdje ga je het als normaal beschouwen. En dat hoort niet zo te zijn. Op een gegeven moment kan dat ook ten koste gaan van de tijd die je hebt met je patiënten. De energie die ik haal uit mijn werk komt vooral uit de gesprekken met patiënten. Als ik dat zou moeten opofferen, zou het werk voor mij heel uitputtend worden. Buiten het ziekenhuis komt het niet vaak voor dat je na 17.30 uur nog aan het werk bent, er wordt juist heel streng op gelet dat overwerken niet de norm gaat worden. Dit past veel beter bij mij.
Veilige leeromgeving
Ondanks de fijne collega’s en begeleiding tijdens mijn ziekenhuiscoschappen merkte ik dat de hiërarchische werksfeer altijd wel bleef heersen. Ik zat hierdoor toch minder goed op mijn plek. Binnen de eerste lijn zijn collega’s makkelijker benaderbaar en is het contact veel laagdrempeliger. Dat creëert ook automatisch een veiligere leeromgeving en kon ik veel grote stappen zetten in mijn ontwikkeling. Daarnaast merkte ik dat teams vaak veel hechter waren en de onderlinge samenwerking ook beter verliep dan in het ziekenhuis.
Inmiddels ben ik een aantal maanden afgestudeerd. De ambitie om in de eerste lijn te gaan werken is sterk. De huisartsgeneeskunde staat nu momenteel bovenaan, maar deze keuze staat niet vast. Ik wil komende tijd gaan ontdekken wat bij mij past en ben daarom heel blij met mijn keuze voor TalentCare. Hier krijg ik namelijk de begeleiding in mijn loopbaantraject en is er veel ruimte voor persoonlijke én professionele ontwikkeling. Ik ga binnenkort starten bij de ouderenzorg om te ontdekken of dit bij mij zou passen. Een zeer brede en uitdagende populatie binnen een vakgebied waarbij persoonlijk contact en de mens in zijn geheel centraal staat. Ik heb heel veel zin in de komende periode!
Lees ook het verhaal van Renkse
Renske kreeg net als Nhi veel meer energie van langdurig patiëntencontact. Haar twijfel over het ziekenhuis en persoonlijke motivatie hebben ertoe geleid dat ze in de eerste lijn aan de slag ging en na een aantal werkplekken is gestopt als arts. Nu is Renske Ambassadeur Artsen en zet ze haar ervaringen als arts op een andere manier in. Lees het verhaal over haar keuze om tijdelijk te stoppen als arts.
