Wij spraken ANIOS Monica Lagerweij en haar manager Emma Heesbeen over de ontwikkelreis van Monica: “Wat ik bewonder aan Monica is haar positieve instelling voor ontwikkeling; ze grijpt elke kans aan om zichzelf verder te ontwikkelen,” vertelt Emma.
In maart 2023 begon Monica aan haar ontwikkeltraject bij TalentCare. “Toen ik bij TalentCare begon, had ik al enkele jaren ervaring als basisarts. Binnenkort kan ik zelfs mijn BIG-registratie voor het eerst verlengen,” voegt Monica hier lachend aan toe. Met vijf jaar ervaring als arts, in het ziekenhuis en de ouderenzorg, stelde ze zichzelf de vraag: wat wil ik nu eigenlijk? “Ik dacht aan geriater of specialist ouderengeneeskunde. Iedereen om mij heen ging in opleiding, maar ik merkte dat ik hier nog niet klaar voor was. Ik startte in die tijd ook bij een traject bij een psycholoog om een burn-out te voorkomen.”
Dat was lastig, omdat ik toch het gevoel had dat ook ik door moest. Ik kampte met veel persoonlijke worstelingen. Ik was erg gevoelig voor stress. In mijn eerste baan op de interne dacht ik dat het erbij hoorde om standaard een half uur eerder te beginnen en een uur langer door te gaan. Vijf dagen werken en diensten in het weekend zorgden ervoor dat ik werkweken had van zes dagen. In die periode was werk mijn leven. Hierdoor ging ik vaak over mijn grens heen en ik vreesde dus voor een burn-out.
Om hier beter mee om te gaan, ging Monica op zoek naar hulp. Het duurde een half jaar vanaf het moment dat Monica besloot niet in opleiding te gaan tot het moment dat ze bij TalentCare startte. “Het was een moeilijke periode, ik kon moeilijk loslaten dat ik voor mijn gevoel stilstond. Maar ik voelde tegelijkertijd dat het de juiste beslissing was. In dat half jaar zocht ik vooral naar begeleiding en coaching in mijn zoektocht naar een specialisme en persoonlijke ontwikkeling. Ook begon ik het traject bij de psycholoog om op een dieper level met bepaalde thema’s aan de slag te gaan.”
Op zoek naar hulp bij mijn onzekerheid
“In mijn eerste banen als ANIOS was onzekerheid een overkoepelend thema. Ik vind de mening van anderen heel belangrijk en was op zoek naar iemand die mij hierbij kon helpen. Iemand die losstaat van mij en bijvoorbeeld geen vriendin is. Ik vond dit bij TalentCare: werkplekken in de eerste lijn en tal van ontwikkelmogelijkheden. Hier heb ik een manager die regelmatig bij mij incheckt hoe het met mij gaat, kritisch meedenkt en doorvraagt wanneer er iets speelt.”
Die manager is Emma. “Ik ben betrokken bij het ontwikkeltraject van Monica en wij voeren ontwikkel- en evaluatiegesprekken met elkaar. Hebben we een evaluatie op haar werkplek? Dan bespreken wij dit altijd even voor. In deze evaluaties zie je goed terug dat Monica gegroeid is. Een jaar geleden kon ze niet erkennen dat ze het goed deed op haar werkplek. Terwijl de evaluaties altijd positief waren. Nu kan ze trots zijn op haar prestaties en beseft ze dat veel dingen goed gaan.”
“Werk was op dat moment mijn leven. Nu vind ik ook andere dingen in mijn leven heel belangrijk.”
Volgens Emma heeft Monica de ultieme ontwikkelmindset: “Monica is een super enthousiaste arts die elke kans om zichzelf te ontwikkelen aangrijpt. Ze sluit bij bijna alles aan dat we vanuit TalentCare aanbieden. Daarnaast had ze een hele leuke werkplek waar ze ook in opleiding kon, maar toch kiest ze ervoor om nog een werkplek als ANIOS te zien en zichzelf verder te ontwikkelen.” “Ik vind dat heel logisch”, lacht Monica. “Ik heb voor TalentCare gekozen, omdat ik mezelf wil ontwikkelen, ik wil erachter komen waar mijn kwaliteiten liggen en welk specialisme bij mij past. Ik wil dus ook zo veel mogelijk uit deze tijd halen.”
Aan de slag met belemmerende overtuigingen
Monica en Emma voeren regelmatig ontwikkelgesprekken. “Ik vind deze gesprekken heel fijn; ze bieden op veel vlakken inzicht”, geef Monica aan. “Bij een van de ontwikkelgesprekken die mij is bijgebleven, maakten we gebruik van grondankers. We gingen aan de slag met een gedachte die ik heel vaak heb gehad, namelijk ‘ik mag geen fouten maken’. We keken naar het bewijs voor deze gedachte, ook wel de belemmerende overtuigingen, en het tegenovergestelde bewijs. Zo werkten we toe naar een nieuwe, gezonde overtuiging. Dat ik heus wel fouten mag maken en dit minder vaak voorkomt dan ik denk. Ik ging op de grondankers staan om dit echt te voelen. Hierdoor kan ik nu makkelijker uit een negatieve spiraal komen, wanneer ik deze gedachte weer heb.”
“Het is dus niet zo dat je na de grondankers nooit meer deze gedachte hebt. De kracht van herhaling is hierbij heel belangrijk,” voegt Emma hier aan toe. “Het mooie in de gesprekken en het onderwijs dat wij aanbieden is dat het elkaar aanvult. Het zijn momenten dat je er even meer mee bezig bent en het in de loopt der tijd beter beklijft.” Dit beaamt Monica. “Daarnaast krijg ik alle ruimte om mijn traject met de psycholoog in te vullen zodat het passend is voor mij en alles goed op elkaar aansluit. En helpt het mij elke dag een kwartier de tijd te nemen om op te schrijven wat er die dag gebeurd is”, geeft Monica aan. “Hierin zie ik patronen in mijn gedachten en kan ik de dag beter afsluiten. Waardoor ik mijn werk ook minder snel mee naar huis neem. Ik ben bewust bezig met het loslaten van dingen en kan nu vaker denken: morgen weer een dag.”
De zoektocht naar het perfecte vakgebied
Na een jaar in de gehandicaptenzorg gaat Monica nu in de psychiatrie aan de slag. “Ik heb er heel veel zin in, maar vind het ook spannend. Mijn coschap psychiatrie verliep niet goed, dus ik bleef een spanning rond dit vakgebied en psychiatrische problematiek voelen. Daarom wil ik het nu juist gaan ontdekken. Ik heb concrete ontwikkeldoelen: meer affiniteit krijgen met de doelgroep, zelfverzekerder worden in het werken met deze doelgroep en mijn gespreksvaardigheden verbeteren. Daar hebben we de perfecte werkplek voor gevonden: ik behandel deels somatishe klachten, als een soort voorwacht voor de huisarts en daarbij kan ik steeds meer psychiatrie zien. Ik zet wel een grote stap, maar spring niet gelijk in het diepe. Dat voelt voor mij goed.”
Welke specialisatie het uiteindelijk wordt, weet Monica dus nog niet. Ze is wel vastbesloten om zich voor die tijd zo veel mogelijk te ontwikkelen. “Ik wil heel graag nog starten met een coachingstraject en verschillende leergangen volgen tijdens de Zin in de Zorg dagen. Zo weet ik als ik in opleiding ga, wat echt bij mij past en heb ik nog meer zelfkennis. Dan kan ik er ook vol voor gaan.”
Lees ook het verhaal van Djimme
Djimme weet nu zeker van welk vakgebied zijn hart sneller gaat kloppen: ouderengeneeskunde. Hier vond hij de diepgang die hij zocht. Door het zien van verschillende werkplekken en de gesprekken met zijn TalentCare manager en mentor, kwam hij erachter dat hij in opleiding wilde tot specialist ouderengeneeskunde. Lees het verhaal over zijn ontwikkeltraject.
